آموزش دانش آموزان سرآمد مبتلا به نارسایی یادگیری

آموزش دانش آموزان سرآمد مبتلا به نارسایی یادگیری: وجود دانش آموزانی که در عین حال هم «سرآمد» هستند و هم مبتلا به نارسایی یادگیری، یافته‌ای متناقض است.

این دانش آموزان در یک زمینه استعدادها یا نیروهای برجسته ای دارند، درحالی که همزمان در زمینه های دیگر ضعفهای ناتوان کننده ای نشان می دهند.

یک محقق سه گروه از دانش آموزان سرآمد مبتلا به نارسایی یادگیری را مشخص کرد:

۱) دانش آموزان سرآمد شناخته شده ای که نارسایی های یادگیری نامحسوس دارند؛

۲) دانش آموزان شناخته نشده ای که استعدادها و نارسایی های آنها با پیشرفت تحصیلی متوسط پوشانده میشوند؛

۳) دانش آموزان مبتلا به نارسایی های یادگیری شناخته شده ای که سر آمد نیز هستند؛

دانش آموزان سرآمد شناخته شده و دارای مشکلات یادگیری نامحسوس معمولا پیشرفت تحصیلی بالا و نمرات هوشبهر بالا دارند که آنها را به عنوان سرآمد مشخص می کند.

اما هرچه بزرگتر می شوند، عملکرد واقعی آنها به طور فزاینده ای از رسیدن به سطح استعدادشان باز می ماند.

در بسیاری از موارد دلیل این مسئله می تواند این باشد که توانایی آنها در املا با نوشتن به سطح توانایی کلامیشان نمی رسد.

اغلب به این دانش آموزان گفته می شود که به اندازه کافی تلاش نمی کنند، گاهی هم معلم از مشکلات نامحسوس یادگیری آنها غفلت می کند، مشکلاتی که در سایه سرآمد بودن عمومی آنها تشخیص داده نمی شوند.

البته این بدان معنا نیست که پیشرفت پایین تر از حد انتظار دانش آموزان سرآمد ضرورتا نتیجه مشکلات یادگیری نامحسوس است.

در اغلب موارد علت این امر مسائل انگیزشی است.

در دانش آموزان شناخته نشده، استعدادها و نارسایی های همدیگر را می پوشانند. این دانش آموزان غالبا در حال تقلا و تلاش برای پیشرفت در سطح کلاسی خود هستند و تیزهوشی آنها نارساییهای یادگیری شان را جبران میکند.

نا رساخوانی می تواند نمونه ای از این نارسایی ها باشد. این دانش آموزان تنها زمانی شناخته می شوند که سرآمدی یا تیزهوشی آنها معمولا در سنین بالاتر در زمینهای متفاوت آشکار می شود.

دانش آموزانی که نارسایی های یادگیری آنها نیز شناخته شده و سرآمد هستند، معمولا در تحصیل شکست می خورند و به عنوان فرد مبتلا به نارسایی یادگیری شناخته می شوند.

البته گاهی اوقات معلمان با بزرگسالان دیگر استعداد بالای آنها را کشف می کند.

با این حال در اغلب موارد به نقاط قوت این دانش آموزان کمتر توجه می شود؛ چرا که تمام توجه بر مشکلات آنها تمرکز می یابد.

این دانش آموزان، بیرون از مدرسه علاقه های سطح بالا، توانایی رویارویی با امور پیچیده با خلاقیت بالا از خود نشان می دهند.

به همین دلیل آنها با زیرکی از مشکلات خود در مدرسه آگاه می گردند و به طور فزاینده نسبت به تجارب تحصیلی شان بدبین میشوند و نسبت به آن نظر منفی پیدا می کنند.

برای کمک به این دانش آموزان رهنمودهایی به شرح زیر وجود دارد:

تمرکز توجه بر رشد استعداد: درست مانند چاره جویی و به کارگیری درمان لازم برای غلبه بر نارسایی یادگیری، تمرکز بر استعداد آنها نیز حائز اهمیت است.

این امر به بهبود عزت نفس آنها کمک می کند و در بعضی موارد نسبت به تمرکز بر نارسایی آنها می تواند به نتایجی قوی تر منجر شود.

تشویق راهبردهای جبرانی: اگرچه ترمیم و درمان، این دانش آموزان را در بهبود مهارتهای مربوط به نقاط ضعف یاری می کند، معمولا به طور کامل بر آنها غلبه نخواهند یافت.

بنابراین می توان دانش آموزانی را که مشکل املایی دارند، به استفاده از غلط گیرهای رایانه ای و دانش آموزانی را که در نوشتن مشکل دارند، به استفاده از ابزارهای مختلف برای ابراز نظر خود تشویق کرد.

باید به دانش آموزانی که سر آمد و دارای نارسایی یادگیری اند، در شناخت تواناییها، استعدادها و همچنین ضعفهایشان کمک کرد. این امر به آنها کمک می کند که از نظر آموزشی و حرفه ای، درست تصمیم گیری کنند.