فلسفه و زندگی روزمره

فلسفه و زندگی روزمره

فلسفه و زندگی روزمره: جلال کریمیان، در همایشی که به همت مرکز ترویج علوم انسانی برگزار شد به سخنرانی پرداخت:

کلاس فلسفه جلسه سخنرانی نیست

کلاس های فسفه ما چقدر فلسفی است؟ مباحث روز، مانند رسانه و مصرف گرایی، تا چه اندازه در کلاس های ما جا دارند؟ فلسفه به زندگی ما گره خورده است. اگر برخورد ما با فلسفه به مباحث بسیار خاص، مانند دعوای ابن سینا و ملاصدرا درباره ماهیت وجود، محدود شد، نتیجه چیزی جز تبدیل شدن کلاس به یک جلسه سخنرانی و روخوانی کتاب نخواهد بود. و در این شرایط دانش آموز کاملا حق دارد که فلسفه را در سی حفظی بداند. اگر بخواهیم این نگرش را تغییر دهیم، باید کلاس را تغییر دهیم و برای این تغییر باید اول خودمان را تغییر دهیم و فلسفه را برای خود دوباره تعریف کنیم.

در سده اخیر فلسفه معنای کلاسیک خود را از دست داد و با زندگی روزمره پیوند خورد. پس از قرنها دستاورد علمی و فلسفی، به ناگاه، بشر خود را در میانه جنگهای جهانی دید؛ ۱۰۰ ملیون نفر کشته شدند و غرب به این نتیجه رسید که نباید فلسفه را از انسان دور می کرد. در این بین، این حکم پذیرفته شد که فلسفه نباید فقط به موضوعات خاص خود بپردازد، بلکه باید موضوعات زندگی روزمره را هم در بربگیرد و با آنها به صورت فلسفی مواجه شود.

فلسفه در زندگی روزمره

وقتی به عنوان معلم فلسفه بدانیم که فلسفه دیگر صرافا أن موضوعات جوهر و عرض و … نیست، کلاس خود را با این پرسش که فرق وجود و ماهیت چیست آغاز نمی کنیم، بلکه این سؤال را مطرح می کنیم که چرا چنین مساله هایی شکل گرفته است و نسبت این پرسش ها و پاسخ هایشان با زندگی روزمره ما چیست. دیگر نمی توان تفاوتی میان فلسفه و جامعه شناسی قائل شد. معلم فلسفه باید حداقل هایی را از جامعه شناسی و روان شناسی و مانند آن بداند تا بتواند کلاس خود را با پرسش هایی که با اجتماع و زندگی روزمره ارتباط دارد آغاز کند و از دل این سؤالات به غایت انسان برسد. ما در فلسفه باید برنقاطی دست بگذاریم که بر انتخاب های دانش آموز (که در سن انتخاب است) اثرگذار است.