نقش علوم انسانی در توسعه پایدار

نقش علوم انسانی در توسعه پایدار

نقش علوم انسانی در توسعه پایدار: امین محمدزاده، کارشناس ارشد جامعه شناسی و فعال فرهنگی و اجتماعی در همایشی که به همت مرکز ترویج علوم انسانی در مشهد برگزار شد به سخنرانی پرداخت:

در ابتدا عنوان بحث امروز «نقش علوم انسانی در توسعه پایدار» را تشریح می‌کنم تا کلیت بحث روشن شود.
مقصود از نقش علوم انسانی مبانی نظری این علم است که با کمک دانش تاریخ، جغرافیا، روان‌شناسی و… می‌تواند در تبیین معضلات امروز ایران مؤثر باشد.

آنچه بیش از همه اهمیت دارد نقش کارکردی و عملی عالمان علوم انسانی است که در حوزه‌های مختلف برای دستیابی به توسعۀ پایدار نیاز است. هرسال آمار دانش‌آموزان و دانشجویان انسانی و فارغ‌التحصیلان این رشته افزایش می‌یابد. تا چند سال پیش ترتیب علاقه و گرایش دانش‌آموزان به این قرار بود: تجربی، ریاضی و انسانی. در حال حاضر این ترتیب تغییر کرده و بعد از رشتۀ تجربی، بیشترین گرایش دانش‌آ‌موزان به علوم انسانی است. ما اعتقاد داریم که مجموعه فارغ‌التحصیلان علوم انسانی و مجموع اهالی علوم انسانی یکی از عاملان تأثیرگذار و مهم در پیشبرد  این رشته به حساب می‌آیند.

به صِرف اینکه بخواهیم مفاهیم توسعه‌گرای موجود در کتاب‌ها را مطرح کنیم توسعه و پیشبردی رخ نخواهد داد، مگراینکه اندیشمندان علوم انسانی پا به عرصۀ عمل بگذارند. به طور مثال هریک از معلمان علوم انسانی در راستای مشارکت اجتماعی باید خودشان عمل‌گرا بوده و الگویی برای دانش‌آموزان خود باشند.

لازم است بدانیم که ناکارآمدی موجود در عرصۀ آموزش کشور نتیجۀ ضعف نظام آموزشی ماست. مقصود از نظام آموزشی تنها مدرسه نیست؛ خانواده‌ها، مساجد، صداوسیما، شهرداری‌ها و… نیز شامل نظام آموزشی می‌شوند و با عملکرد ضعیف خود ناکارآمدی آموزشی را به بارآورده‌اند. پس همۀ جامعه باید خود را درگیر نظام آموزشی و کاستی‌ها و نیازمندی‌های آن کنند تا بتوانیم در سال‌های آینده شاهد نظام آموزشی متعالی‌تری باشیم.