تشخیص هوش های چندگانه

تشخیص هوش های چندگانه

تشخیص هوش های چندگانه: نگاهی به نظریه هوش های چندگانه اثر هلن گاردنر؛ گاردنر در این کتاب به بررسی انواع هوش های بشری می پردازد:

در این جا این سؤالی مطرح می‌گردد که اگر راه های کیفی مختلفی برای نمایش هوش وجود دارد، چگونه می‌توان هریک از این توانایی ها را شناسایی کرد. برای پاسخ به این سؤال، گاردنر از نتایج تحقیقات خود در علوم مختلفی هم چون عصب شناسی، زیست شناسی، جامعه شناسی، روان شناسی، مردم شناسی، هنر و علوم انسانی استفاده کرده است.

گاردنر و همکارانش ضمن مشاهده توانایی ها و نقش های متفاوت افراد این سؤال را مطرح کردند: توانایی های زیست شناسی و پایه ای که ایجاد کننده این نقش ها و توانایی ها در زندگی روزمره هستند کدام اند؟ نگرش نوین گاردنر به تعریف هوش منجر به معرفی هشت معیار برای شناسایی این توانایی های زیست شناسی پایه گردید.

به عبارت دیگر، به جای تکیه بر نتایج آزمون های روان سنجی، گاردنر هشت معیار را معرفی نمود که بر اساس شواهد مختلفی از تحقیقات مغزی، رشد انسان، تحول و مقایسه های بین فرهنگی به دست می‌آمد تا توانایی مورد نظر هوش تلقی گردد.

با انجام مطالعات گسترده و متنوع درباره هریک از این توانایی ها، گاردنر و همکارانش هر توانایی انتخابی را با این هشت معیار محک زدند. اگر آن توانایی خاص از فیلتر معیارها رد می‌شد به عنوان هوش پذیرفته می‌شد و اگر نه وارد مرحله جدیدی از تحقیقات می‌شد.

این معیارها تاکنون به عنوان ابزار پایه ای برای تشخیص گروهی از هوش هایی که در فرهنگهای مختلف مورد قبول هستند به کار گرفته شده اند و تنها توانایی هایی که با تمام و یا بخش اعظمی از این معیارها همخوانی دارند هوش خوانده می‌شوند.

پس از معرفی نظریه هوش های چندگانه در سال ۱۹۸۳ که شامل هفت هوش بود در سال ۱۹۹۹ گاردنر یک هوش دیگر (هوش هشتم) هوش طبیعت گرا را نیز معرفی کرد. نهمین هوش هم در همان سال با عنوان هوش وجود گرا ارائه شد که هنوز در دست مطالعه است، (هوش اخلاقی) هم مورد بحث است که رد نشده است. در ادامه هریک از این معیارها معرفی شده اند.

معیارهای شناسایی یک هوش:

• قابلیت جدا شدن از توانایی های دیگر بر اثر صدمات مغزی (شواهد عصب شناسی)

• وجود شواهد قابل قبول از تاریخ تکامل آن توانایی

• وجود یک سری فعالیت های محوری که نشانگر آن هوش باشند

• قابلیت تبدیل به یک سیستم نشانه ای

• وجود یک حالت غایی قابل شناسایی و مسیر مشخص رشدی

• وجود افراد کم‌توان و پر توان؛ افرادی که به واسطه‌ی حضور یا نبود توانایی‌های خاص قابل تشخیص باشند