چالش های آموزشی یونسکو

چالش های آموزشی یونسکو: کمبود معلم در برخی کشورها و کمبود معلم آموزش دیده دو چالش عمده این سازمان است.

یکی از چالش های آموزشی سال ۲۰۱۵ سازمان یونسکو در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته «هر کودک نیازمند یک معلم» است. این شعار سال ۲۰۱۵ یونسکو برای تحقق اهداف آموزش برای همه است.

منظور از این شعار این نیست که تعداد کودکان و معلمان چند برابر شود. دليل انتخاب این شعار، اهمیت برخورداری همه انسانها از آموزش با تأكيد بر نقش اساسی معلمان در ارتقای کیفی آموزش است.

کمبود معلم در برخی کشورهای فقیر و حاشیه ای دنیا و کمبود معلم آموزش دیده و حرفه ای در کشورهای در حال توسعه دو چالش عمده این سازمان است.

آموزش و پرورش کشورهای مختلف در زمینه نیروی انسانی با چالش های متفاوتی مواجه هستند. در کشورهای فقیر و پیرامونی، به دلیل کمبود اعتبارات آموزش و پرورش، معلم به اندازه کافی جذب نمی شود و آن تعداد از معلمانی که در مدارس به کار گرفته می شوند، دوره های تخصصی لازم را نگذرانده اند.

در اغلب کشورهای فقیر و در حال توسعه، حقوق معلمان کم و انگیزه و تعهد شغلی و بهره وری آنها پایین است. معلمان فقير، آموزش ندیده و بی انگیزه، هرگز نمی توانند کیفیت آموزش را تضمین کنند.

بر اساس یک درک غیر تخصصی، ضعیف ترین و کم سواد ترین معلمان در دوره ابتدایی به کار گرفته می شوند در حالی که مطابق اصول تعلیم و تربیت، باید از بهترین و آموزش دیده ترین معلم ها در دبستان ها استفاده شود.

در کشورهای کمتر توسعه یافته به دلایل فرهنگی، مردان و زنان در انتخاب شغل معلمی از فرصت های برابر برخوردار نیستند و به همين دليل يونسكو خواستار ایجاد فرصت های برابر برای زنان و مردان در انتخاب شغل معلمی است.

آنچه که یونسکو بر آن تأکید می کند، مجموعه ای از این موضوعات مرتبط با هم است. موضوع مهم دیگر توان پاسخگویی معلمان به چالش های قرن بیست و یکمی است.

نظام های آموزش و پرورش حتی در جهان توسعه یافته، دانش آموزان و دانشجویان را اغلب متناسب با نیازهای صنعتی و بازار کار تربیت می کنند.

در حالی که وظیفه آموزش و پرورش تربیت انسان های خلاق و کار آفرین است که مهارت های زندگی در جامعه پیچیده امروز را آموخته باشد. آموزش هم در محتوا و هم در شکل دچار تحول شده است.

تکنولوژی های ارتباطی جدید دیوار بین آموزش های خانه و مدرسه را از میان برداشته اند و انحصار نظام آموزشی شکسته شده است. یادگیری با محوریت دانش آموز و دانشجو در کشورهای توسعه یافته، به تدریج جایگزین یاددهی با محوریت معلم و استاد می شود.

حفاظت از محیط زیست، همزیستی با انسان های دیگر، دفاع از صلح، پایبندی به رعایت حقوق بشر، طراحی سؤال، تفکر انتقادی و تعامل با دیگران از جمله نیازهای جدید جوامع انسانی است که به تدریج جای خود را در نظام های آموزشی باز می کنند.

نظام های آموزشی، حتی در پیشرفته ترین جوامع خصلتی محافظه کارانه دارند و در مقابل تغییرات مقاومت می کنند. اما سرانجام جامعه، گرایش ها و نیازهای جدید را بر سیستم آموزش و پرورش تحمیل می کند.

شکاف بین نیازهای دانش آموزان و میل نظام های آموزشی به ایستایی در برابر تغییر، یکی از چالش های آموزش و پرورش در همه جای دنیا است.